O klubie

Przez długie lata Szczakowa była znana tylko z węzła kolejowego. To właśnie w dzielnicy Jaworzna położonej nad rzeczką Kozi Bród krzyżują się linie Katowice – Kraków i Częstochowa – Kraków. Miejscowi tylko wzdychali, gdy na stacji PKP zatrzymywały się pociągi z kibicami Wisły podróżującymi na ligowe mecze na Śląsk. Szczakowa istnieje od około 800 lat. Nazwa pochodzi od imienia własnego Szczak i oznacza osadę Szczaka (pierwotnie pisano Szczaków). Pierwsza wzmianka o Szczakowej pochodzi już z 1400 r. Prawa miejskie otrzymała w 1896 r. Od 1956 r. jest dzielnicą Jaworzna. Największym impulsem do rozwoju Szczakowej było powstanie kolei w 1847 r. (była jedną ze stacji kolei warszawsko-wiedeńskiej). Wielka piłka omijała Szczakową. Sponsorująca klub Huta Szkła Okiennego nie miała wielkich ambicji. Szczakowianka (powstała w 1923 r. z połączenia trzech mniejszych klubów: Rewii, Kartaginy i Sparty) zawsze była w cieniu bogatszych Victorii i Górnika Jaworzno, które utrzymywały kopalnie. Piłkarze Szczakowianki prędzej niż fortuny dorabiali się rozedmy płuc. Często bowiem zanim poszli na trening musieli odstać swoje przy hutniczym piecu. Przed laty by zrobić szybę, szklarz musiał najpierw wydmuchać olbrzymi balon. Potem bańkę się rozcinało i w ten sposób powstawała szklana tafla. Pierwszą podstawową sekcją była oczywiście sekcja piłki nożnej, bowiem natychmiast po założeniu drużyna piłkarska przystąpiła do rozgrywek w ramach Krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. W okresie międzywojennym klub przechodził różne koleje – znaczące wydarzenia to z pewnością między innymi oddanie do użytku 3 lipca 1927r. pierwszego w Szczakowej stadionu sportowego, za prezesury Karola Seiferta i rozkwit działalności w latach 1930-1933, kiedy to zarządem kierował Stefan Bartnik, a ilość sekcji sportowych wzrosła do kilkunastu. W 1938r. drużyna piłkarska awansowała do klasy “A” okręgu chrzanowskiego, co w tamtym czasie było sporym osiągnięciem. W latach 1939-1940 Niemcy natychmiast po wkroczeniu zarządzili całkowitą likwidację klubu, niszcząc wszystkie dokumenty i sprzęt, a następnie dokonując całkowitej rozbiórki stadionu. Po wyzwoleniu, nie zwlekając, już 2 czerwca 1945r. przystąpiono do reaktywowania “Szczakowianki”, a pierwszymi prezesami byli w tym czasie kolejno Adolf Potocki i Stanisław Augustynek. Założonych zostało kilka sekcji takich jak piłki nożnej, gier ruchowych, kajakową oraz nietypową jak na klub sportowy sekcję dramatyczną (wystawiono kilka sztuk!). W czerwcu 1948r. Klub obchodził pierwszy znaczący jubileusz: 25-lecie istnienia i wtedy po ogromnym wysiłku działaczy i sympatyków dokonano poświęcenia i otwarcia odbudowanego stadionu. Pierwsza drużyna seniorów rozgrywała mecze w klasie A okręgu krakowskiego, która to klasa A stanowiła bezpośrednie zaplecze I ligi. W roku 1949 w wyniku zmian na szczeblu centralnym i podporządkowaniu sportu związkom zawodowym zmieniono nazwę na ZKS “Unia Szczakowianka”, co na szczęście nie trwało długo. Kolejne lata istnienia klubu obfitowały w szereg wydarzeń. 1951 rok zapisał się na długie lata w historii rozgrywek ligowych. Zwycięstwo 33:0 było najwyższym wynikiem uznanym za rekord kraju. Wtedy to Szczakowianka pokonała Budowlanych-Górka Trzebinia, zdobywając w sezonie 167 bramek. Godzi się wymienić przynajmniej te najważniejsze: – w 1955 r. rozpoczęto, a ukończono w rok później basen pływacki; – w 1960 r. do użytku oddano kręgielnię; – w 1964 r. stadion piłkarski wzbogacił się o krytą trybunę i lodowisko; – w 1969 r. oddano do użytku istniejącą do dziś halę sportową. Przez krótki czas w klubie działały sekcje hokeja na lodzie, podnoszenia ciężarów, koszykówki żeńskiej i zapaśnicza. Do ich rozpadu przyczyniły się w głównej mierze względy finansowe. Piłkarze grali ciągle, lecz ze zmiennym szczęściem – np. w sezonie 1972/73 awansowali na rok do ligi okręgowej, a w 1980 z klasy A przenieśli się do klasy terenowej.