Szczakowianka Jaworzno walczy o przetrwanie. Działacze nie wykluczają, że wiosną o sile drużyny będą stanowić dzieci i młodzież.

Szczakowianka to dziś piłkarska wizytówka miasta, które sportowe sukcesy zna tylko z opowiadań. Nie ma silnego boksu, nie ma piłkarskiej Victorii, przed sezonem zastanawiano się, czy nie rozwiązać pierwszoligową sekcję siatkówki (odmłodzony zespół przetrwał, ale jest tylko dostarczycielem punktów). Teraz przyszedł czas na Szczakowiankę. Klub, który po epizodzie w ekstraklasie, udziale w aferze korupcyjnej i bankructwie zaczął budować swoją markę na nowo od A-klasy, za chwilę może przestać istnieć.

- Od chwili, gdy założyliśmy nową Szczakowiankę, zawsze podkreślaliśmy, że najważniejsza będzie solidność i wiarygodność. Nie będziemy budować zamków na piasku. Oszukiwać piłkarzy. To się udawało przede wszystkim dzięki grupce zapaleńców. Niestety, z każdym rokiem jest nas coraz mniej. Jednych dopadł kryzys. Inni - jak nieodżałowany Boguś Pluta [zmarł w marcu tego roku - przyp. red.] - odeszli od nas na zawsze - mówi Robert Śmierciak, wiceprezes klubu.

Działacze już kilka razy przesuwali termin, który miał przesądzić o przyszłości klubów. - Nasza przyszłość wciąż jest niewiadomą. Właśnie jadę na spotkanie z piłkarzami, żeby wypłacić im część zaległych pieniędzy. Na tę chwilę nie mamy budżetu. Miasto zaproponowało nam na przyszły rok wsparcie na poziomie 120 tysięcy złotych. To starczy może na dwa miesiące? Szukamy jeszcze pomocy w firmach związanych z branżą energetyczną. Zaczynamy okradać własne rodziny, żeby klub nadal istniał, ale dłużej tak się nie da. Jeżeli sytuacja nie ulegnie diametralnej poprawie, to może być tak, że wiosną pod szyldem Szczakowianki zagrają juniorzy. Tylko jaki to ma sens? - pyta działacz.