W historii Szczakowianki Andrzej Sermak jest osobą wyjątkową, choć ze swoich 136 występów w ekstraklasie tylko jeden zanotował w barwach klubu z Jaworzna. Jako grający trener w latach 1999-2003 wywalczył dla niego trzy awanse, wprowadzając drużynę do krajowej elity. Gdy wrócił do zespołu musiał wszystko zaczynać od nowa, czyli ciągnąć drużynę od klasy A w górę. Przez sześć lat pracy, od 28 czerwca 2006 roku zaczynając, a kończąc 23 maja 2012 roku, kiedy to zrezygnował, wywalczył kolejne trzy awanse!

- Zbudowaliśmy zespół w oparciu o ludzi z Jaworzna i swój marsz w górę zaczęliśmy w sezonie 2007/2008 od mistrzostwa klasy A wygrywając 26 z 30 spotkań i 2 remisując – przypomina urodzony 29 października 1962 roku Andrzej Sermak. – Bilans bramkowy 173:29 też mówi wszystko o naszej dominacji. W następnym sezonie zajęliśmy drugie miejsce w klasie okręgowej i nie udał się nam wejść do IV ligi, więc w kolejnych rozgrywkach wygraliśmy 29 z 30 spotkań i z dorobkiem bramkowym 106:11 zajęliśmy pierwsze miejsce.

W czwartej lidze Szczakowianka była tylko rok.
- Poszliśmy za ciosem – dodaje Andrzej Sermak. - W sezonie 2010/2011 wywalczyliśmy mistrzostwo i świętowaliśmy awans do III ligi. Bardzo w tym sukcesie pomógł mi Grzegorz Kmiecik, który pociągnął drużynę. Najmniej udany był sezon 2011/2012, w którym na półmetku zameldowaliśmy się na 4 miejscu, a wiosną nie tylko z powodów sportowych zrezygnowałem z pracy, zostawiając zespół na 4 miejscu razem z Polonią Łaziska Górna i Odrą Opole. Odszedłem i powiem szczerze, że przestałem się w tym momencie interesować drużyną. Odciąłem się od Szczakowianki i ludzi, którzy ją wtedy przejęli. Nie chcę ich oceniać, bo za mało wiem. Nie śledziłem dokładnie rozwoju sytuacji. Kiedy jednak słyszę, że nie mają pieniędzy to nie mogę ukryć zdziwienia… Przecież sami, w momencie gdy mieliśmy zespół walczący o czołowe miejsce w III lidze, sprowadzili 17 nowych piłkarzy i za samą rejestrację musieli zapłacić 40 tysięcy złotych. Ja pracowałem sam i miałem jednego kierownika, a po mnie sztab szkoleniowy składał się z trzech ludzi, a w kierownictwie drużyny było kolejnych trzech, więc koszty utrzymania takiej gromady był na pewno nieporównywalnie większy niż mnie. Nic więc dziwnego, że pieniędzy na pokrycie takich wydatków nie udało się znaleźć. Jeszcze raz jednak podkreślam, że mówię to jako osoba zupełnie z boku, nie mająca już w tej chwili nic wspólnego z tym klubem i tymi ludźmi.

Obecnie piłkarskim domem 50-letniego grającego trenera jest LKS Jałowiec Stryszawa.
- Znalazłem tu swoje miejsce – kontynuuje Andrzej Sermak. - Jestem jedynym „obcym” w gronie rodzimych mieszkańców Stryszawy, z którymi w rundzie jesiennej wywalczyliśmy trzecie miejsce w wadowickiej grupie małopolskiej okręgówki. Tam jest teraz mój piłkarski świat i dlatego nie chcę się wdawać w analizę sytuacji, w której obecnie znajduje się Szczakowianka. Ja wykonuję swoją robotę dobrze i cieszę się z jej efektów tak samo jak za pierwszym razem w Szczakowiance i nie płakałem gdy się ze mną rozstawano. Nie płakałem też pół roku temu choć sześć lat w klubie to kawał czasu i miałem się prawo przywiązać. Nie mam też zamiaru silić się na rady dla tych, którzy przejęli klub i prowadzili go po swojemu. Niech teraz rozwiązują swój problem jak chcą…